Bana dair






28 Temmuz 1975'de Akçay'da açtım gözlerimi dünyaya, ama gerçek anlamda hayata gözlerimi açmam epey geç oldu. İçine kapanık, çekingen bir çocukluk ve gençlik geçirdim tabi bir çok şeyden de mahrum bir şekilde. Kimbilir belki de içime kapanık olmamın sebeplerinden biriydi bu mahrumiyet hali.

Okul hayatımın çok büyük bölümü annemin memleketi Akhisar'da geçti. Sonra Ayvalık'a taşınınca okulun bir kısmını da orada okudum. 94 yılında askere alınma korkusuyla girdiğim üniversite sınavında Afyon Kocatepe Üniversitesi İşletme bölümünü kazandım, 98 yılında mezun oldum. 

2005 yılında Kaos GL ile tanıştım, kelimenin tam anlamıyla hayatım değişti. LGBTİ hareket hayatımın bir parçası oldu. Beş yıldan biraz fazla proje koordinatörü olarak çalıştıktan sonra Ocak 2011'de Kaos GL'den ayrılıp yıllardır yapmayı istediğim bir şeyi yaptım, İzmir'e taşındım. Tabi ki çok haklı bir de gerekçem vardı taşınmak için; aşk. İki yıl çabalamama rağmen İzmir'de hayatımı stabil hale getiremediğim için şimdi buradayım, yani İstanbul'da. 


2009 yılında eğitim almaya başladığım Açık Öğretim Sosyoloji bölümünden Haziran 2013'te mezun oldum. 2010 yılında Ege Üniversitesi'nde başladığım Kadın Çalışmaları Yüksek Lisansını da Mayıs 2013'te bitirdim. 2019'da ise Mali Müşavirlik sertifikamı alarak eğitim ve öğretime uzun bir süreliğine ara verme kararı aldım.

Tutkum; Seyahat ve Fotoğraf. 

Gezmeyi oldum olası sevmişimdir ama gezmeye başlayabilmem de epey vakit aldı, nihayetinde gezmek hem para gerektiriyor hem de boş zaman. Önceleri yakın çevre gezebiliyordum, Egeli olduğum için Ege civarında. 2020 yılında dil öğrenmek için gittiğim Malta'yla birlikte yurt dışı seyahat de girdi hayatıma ve şimdi olmazsa olmazım. Vakit buldukça yeni yerler görmeye çalışıyorum, şu ana kadar 39 ülkede bulundum.   

2005 yılından, ilk dijital makinemi aldığımdan bu yana fotoğraf çekiyorum. 2009'da ilk SLR makinemi aldım. Amatörce uğraşıyorum fotoğrafla ama geliştirmek istiyorum kendimi. Her ne kadar çok fazla vakit ayıramasam da fotoğraf çekerken dinlendiğimi hissediyorum ve de mutlu olduğumu.  

Gezdiğim, gördüğüm, okuduğum, seyrettiğim, konuştuğum, dinlediğim, hüzünlendiğim, güldüğüm, ağladığım, mutlu olduğum, kavuştuğum her anın tadını çıkarmaya çalışıyorum, elimden geldiğince.  Hiç kolay değil itiraf etmem gerekirse ve elbette an geçmişten bağımsız değil, ve bazen "eee ne olacak bunun sonu?" dediğ anlar da oluyor insanın ama hayat oldukça kısa ve ben zaten hayattan zevk almaya oldukça geç başladım. Zaman az ama yapılacak çok şey var; görülecek, görüp de anlatılacak, fotoğrafı çekilecek çok yer, okunacak çok kitap, seyredilecek çok film, paylaşılacak çok düşünce var. Uzun lafın kısası, herkes gibi benim de bu hayata dair sözlerim var. Okuyacaklarınız zihnimin kadrajından gözüme, aklıma ve dilime takılanlar!   














































































LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Paylaş