Her akşam üzeri bir cruise gemisi geçiyor penceremin önünden. Bazıları gerçekten devasa, bilmem kaç katlı, bazıları ise daha küçük. zaten zaafım var, bir de önümden geçiyorlar şimdi nispet yapar gibi. Körfezden yavaş yavaş çıkıyorlar her akşam, muhtemelen bir Yunan adasına doğru. Ben sadece gemiyi, geminin küçük pencerelerini, kenarlardaki filikalarını görüyorum. İçindeki insanları göremiyorum, tıpkı onlarında ayrılırken İzmir'e baktıklarında sadece üst üste yığılmış binalar ve onların pencerelerini seçebildikleri ama beni göremedikleri gibi. O yüzden onlar, benim o içinde oldukları gemiye baktığımı da göremiyorlar. Her seferinde "ah o gemide olsaydım şimdi" diye aklımdan geçirdiğimi de bilmiyorlar elbette. Onların yerinde olmak istediğimi, bir limandan diğerine seyahat ederken üst üste yığılmış gibi duran evlere ve onların pencerelerine bakmak istediğimi bilmiyorlar. Hasetimden çatladığımdan da haberleri yok tabi.
Benim en çok yapmayı istediğim şeylerden birisidir, bir cruise gemisi ile liman liman gezmek. Her sabah yeni yeni uyanan bir şehre yaklaşmak, heyecanla içinde neler olduğunu hayal etmek, sonra o şehri 4-5 saatte ne kadar gezilebilirse o kadar gezmek, ara sokaklarına girmek, fotoğraf çekmek... Gitme vakti geldiğinde de yavaş yavaş uzaklaşırken limandan o şehre bakıp dolaşamadığım sokaklarını, o kısacık sürede hissedemediğim ruhunu, gideremediğim merakımı, muhtemelen o pencerelerden birinde, benim göremediğim ama içimde bulunduğum gemiye bakıp şu an burada olmak istediğini bildiğim insanları düşünmek... İşte o güvertede durup belki de bir daha hiç görmeyeceğim bir şehre karşı bir yakınlık duymak isterdim. Sırf bu yüzden bile o gemide olmak heyecan verici olurdu.
Bu yüzden bir gün, o gemidekilerden biri olacağım. Bilmediğim bir limandan ayrılırken bir yandan farklı bir yer görmenin hazzını yaşarken bir yandan da o şehirde yaşayan ve bu gemide olmak isteyen penceredeki kişinin mi yoksa o şehirden eksik bir şekilde ayrılmakta olan gemideki kendimin mi daha şanslı olduğunu düşüneceğim.
Not: Bu yazı, bu yaz tatile gidememiş olmanın hezeyanı ile yazılmış bir yazı da olabilirdi pekala ama değil vallahi :)
No comments:
Post a Comment